Die kwikstertjie

Vanoggend is dit nie so warm nie en ek dwaal deur die tuin op soek na die kwikstertjie wat my nou al hoe lank roep. Ek hoor sy liedjie deur die oop vensters. Ek sien hom hop-hop oor die gras. Vandag is die dag dat ek 'n foto van jou neem my ou maatjie!! "Klik!" net toe hy met grassies in die snawel vir een enkel sekond op die huis se dak tot stilstand kom. Dankie tog! Om dié klein vinnige karnallie af te neem, is gladnie maklik nie.

 "As hy staan, dan gaan hy en as hy gaan, dan staan hy!" het iemand een keer gesê. Picasa het my gehelp om hierdie rooi-en-blou prentjie te maak. Hou jy ook daarvan? 

Die kwikstertjie (ook kwikkie, wipstertjie of akkermannetjie) is 'n klein voëltjie met 'n lang stert wat algemeen in Suid-Afrikaanse tuine en op die seefront aangetref word. Dit het 'n duikvlug en op die grond beweeg die stertjie heeltyd op en af. 'n Treffender soort is die bontkwikkie van KwaZulu-Natal en die Victoria-waterval.
(Wikipedia)

Blommetjies

Gerberas of  Barbertonse madeliefie is 'n meerjarige blomplant wat mooi madeliefieblomme aan lang stele voortbring. Die blomme kan verskillende kleure wees. Die plant groei taamlik vinnig en verkies vol son en matige water. Die blomtyd is tussen September en Januarie.  Gerberas is baie besonderse snyblomme vanweë hul verskeidenheid van helder kleure, hul vorm en lang vaasleeftyd. Dit kan tot twee weke hou in water. Sny die stele elke derde of vierde dag aan die onderpunte af en gee vars water.

Gerberas word ook as lieflike potplante benut en geniet. Die Barbertonse madeliefie is ook die embleem van die Blou Bulle.  Hoop jou dag is vandag so kleurvol soos hierdie mooi en bekende blommetjies!

Hier kan jy ook meer lees oor die Gerbera en die lieflike kleureprag geniet.

 

Wat is nou eintlik die heel lekkerste?

Van al die soorte kuns wat ek doen, is waterverf die heel lekkerste. Vandag was dit! So skoon. So gewillig. So "kunserig". Môre skilder ek dalk weer met akriel, dan is dìt weer die heel lekkerste.

 Vandag het ek heerlik rustig sit en verf aan 'n landskap. Dis somer en warm daarbuite, maar hier waar ek die dinge doen waarvoor ek tyd het en waarvoor ek lief is, was dit heel gesellig en baie aangenaam. Wat 'n voorreg om Godgegewe talente te kan gebruik, om genot daaruit te put en om dit te kan deel met wie ookal hier kom inloer. Ek is dankbaar daarvoor. 

In summer, the song sings itself. ~William Carlos Williams

Drie vlieë met een klap

Soos julle teen dié tyd waarskynlik al weet, ek is lief daarvoor om te speel! Hier is die resultaat van twee volle dae se heerlike spelery. DRIE dinge waarvan ek baie hou om te doen: teken, speel, verf. Die lyne is met Bostic Clear gom gedoen. Dit word aan die brand gesteek sodra die lyn getrek is. Dit veroorsaak dan 'n interessante tekstuur. 

 O ja, hierdie prentjiekinders van my is almal "aan die brand"!

Ek wens so iemand sien my prentjies raak en bestel 'n duisend van hierdie kinderkunswerke, want ek glo nie ek gaan ooit in my hele lewe moeg word om stokkiesbeen-kinders te verf nie. Dis mos maar in my bloed. Kom lees gerus "Stories uit my skooltas", dan sal jy alles en nog meer verstaan.

Hierdie kuns is op hardbord gedoen. Op die oomblik nog ongeraam. Grootte: 53 x 27 cm.  Te koop.

Vir baie jare het ek die voorreg gehad om te kon skoolhou in al die provinsies van ons land Suid-Afrika. Dikwels het ek sketse soos hierdie op die bord met kryt gedoen om werk aan kinders te verduidelik. Hoe gou het hul ogies geblink as hulle a.g.v. my stokmannetjieprentjies skielik alles wat moeilik was kon VERSTAAN. Dat ek dit geniet het, is 'n waarheid soos die son wat buite skyn. 

Hondekinders

Ons twee honde is nes kinders. Hagar, die Labrador is nou ongeveer agt jaar oud. Ons het hom present gekry na 'n jaar van rou oor Lassa, ons vorige goue labrador, se afsterwe. Dit was darem nie baie lekker om by die erf in te ry en daar is niemand wat bly raak nie! Toe kry ons hom, die ou swarte. 

Nouja, Hagar is nie die gesondste hond onder die son nie. Hy het al 'n heup-operasie gehad, het 'n pen in die been en loop so effens mank. Hy het al 'n oogoperasie gehad. Sy onderste ooglede groei na binne en die haartjies irriteer sy oë, of altans dit het. Dis al baie beter, maar hy het maar steeds kleinerige en draerige ou ogies. 

Ten spyte van sy tekortkominge is hy die heelbeste waghond onder die son. Hy is geseënd met 'n helder en harde blaf wat verseker menige kwaaddoener sal afskrik. En hy is groot, nie net sy ou lyf nie, maar ook sy  hart is massief. Sy geduld ook. Hy sal nooit ooit "lelik" wees met Brakenjan, die worshond nie. Nooit. 

Brakenjan of Brakkies is nou tien maande oud. Hy verstaan elke woord wat hier in die huis gepraat word. Vanoggend koop Chris vir hom 'n lekker velbeen om aan te kou. Dit was mos nie verniet gister Kerfees nie! Toe ek gaan tee maak, hol hy agter my aan, kouding in die bek. Reguit op pad agterdeur toe en buitetoe waar Hagar is. "Nee Brakkies, moenie daai ding buitetoe vat nie, Hagar gaan dit gryp en dan het jy niks meer oor nie. Gaan kou dit in die gang." Hy kyk my aan, staan doodstil tussen kombuis-en agterdeur. "Toe, luister vir Mammie!" sê ek asof hy net twee bene het. Hy draai kortom en gaan lê in die gang. Stroopsoet kou hy aan die lekkerbekding. 

(Die foto's hierbo is geneem van Meimaand af tot Desember. Elke dag saam met ons dierekinders is 'n goeie dag. ) 

My kamera, my passie

Daar is min dinge op aarde so lekker vir my as om met my kamera te speel. En dis nie van gister af nie, dis lankal se lekkerkry dié!  Hier is 'n paar onlangse foto's geneem in my tuin. Ek hoop jy geniet dit net so baie soos ek! 

 Die pienk "Pride of India" is dié tyd van die jaar 'n lus vir die oog.

 'n Vetplant wat soveel vreugdes gee....net vir een dag. Elke keer.

 Kyk net hoe vol groen akkers is my boom. Ek put soveel genot daaruit om op te kyk na hierdie ou groot eikeboom wat net buite die erf staan en vir menige besoeker heerlike parkeerplek in sy skadu verskaf.

Op 17 Desember 2013 hang 'n volronde, vriendelike volmaan bokant ons huis.

Die wolke voor die maan sorg vir 'n onvergeetlike prentjie.  

Met Jan Tuisbly se karretjie

Desembermaande tuis is heerlik rustig. Ek vroetel en karring. Ek maak skoon en gooi weg. Ek geniet dit om te doen wat my hand vind. Só ontdek ek toe vanoggend weer die blink blik met tee- en ander lepels wat ek van my Ma geërf het. Ek haal dit uit en besluit om dit mooi skoon te maak met Braso. Dit was ook omtrent hoogtyd. My hande raak swart, maar die lepels skitter lewensbly. 

Saam met die skoonmaak, onthou ek. Elke lepel het sy eie storie. Ek geniet dit.

 Hierdie lekker groot suikerlepel is in die Kruger Wildtuin gekoop. Hoe dikwels het ek nie as kind saam met my ouers soontoe gegaan nie. So baie kere daarna ook as grootmens. Nooit word mens mos moeg vir die reuk van die Wildtuin nie. Die atmosfeer wat daar is in die grasdakhutte, die heerlike kuiers saans om die vuur, die opwindende ritte bedags tussen kampe. Iewers wag daar altyd 'n verrassing. Die Wildtuin se bekoring bly by my, nes my lepel.

Met dié suikerlepel kan 'n mens sommer 'n lekker groot skep suiker in jou tee of koffie gooi. Die herinneringe is suikersoet.

 Hierdie suikerlepel is so oud soos die berge. Dalk ouer. Ek onthou ons het dit op die plaas gebruik toe ek vyf jaar oud was. Agterop staan: Stainless Chrome Plate, Sheffield. Ek het eers baie later leer koffie drink sonder suiker. Met hierdie lepel het ek suiker oor my mieliepap gestrooi voor skool soggens. Dan was ek reg vir die dag wat voorlê.

'n Laerskoollepel met die skool se leuse daarop: Streef en Stry. Laerskool Erasmus. Dit was lank voordat die skool se naam verander is na Laerskool Du Preez van Wyk. Cornelis Erasmus was die stigter van die dorp Bronkhorstspruit, wat vroeër die naam Erasmus gehad het. Hier is steeds 'n Erasmus Apteek en Hoërskool Erasmus. My oorlede Ma het jare by die Laerskool as sekretaresse gewerk. Vir my was dit so lekker om altyd te weet sy is naby.

'n Suikerlepel van Elandskrans. 'n Mooi plekkie naby  Waterval-Boven en Waterval-Onder. Dis hier waar ons besef het my Ma is nie meer sterk en gesond nie. Ek het daardie jaar saam met my Pa teen die klowe en steiltes uitgeklim en die natuurskoon geniet. Sy kon nie. Dit was voor ons geweet het sy het kanker. Sy het toe net altyd gou moeg geword. Hierdie lepel lê my na aan die hart. Ek sal my suiker stadig strooi as ek die lepel gebruik.

Margate. 'n Vakansie by die see. 'n Lieflike en kleinerige lepeltjie wat sekerlik net mooi herinneringe inhou. Vakansies was nooit langer as twee weke weg van die huis af nie, maar herinneringe bly vir altyd.

'n Lepel van Victoria Falls. Tweeduisend onthou-jy-nogs kom klouter oormekaar in my gedagtes. My Pa sou 'n plaas koop in die destydse Noord-Rhodesië. Naby Fort Jameson as ek reg onthou. Ons het met 'n vaal Vauxhall-karretjie die lang pad aangedurf. Ons het onder muskietnette geslaap, klip-klip gespeel saam met Engelse kinders, ons verkyk aan die massiewe kremetartbome.  En Ma het 'n lepel gekoop wat my al die mooi en opwindende dinge van dié vreemde vakansie vir altyd laat onthou.

Hierdie stel Hollandse lepels en vurkies is een van my heel kosbaarste besittings. Nie net omdat dit so uniek is nie, maar omdat elke lepel en vurkie met die grootste sorg en vakmanskap aanmekaar gesit is.

En dit was my Ma s'n.

Ek gebruik dit dikwels as ek 'n kuiergas spesiaal wil laat voel. Nooit vergeet hulle om te sê hoe mooi dit is nie.

Ek dink hierdie klein lepels, messe en vurke is vir my kleinsus gekoop. Ek kan nie onthou dat ek dit ooit gebruik het nie. Sy moes baie spesiaal gevoel het om haar eie stel eetgerei te kon gebruik.

Regpak en wegpak

Daar hang 'n vakansie-atmosfeer oor alles dié tyd van die jaar. So lekker. Alles en almal is so half "afgeskakel" en sommer ook vriendeliker en meer toeganklik.

Soos altyd voor Kersfees het die groot regpak my weer beetgekry. Ek skrop die spensrakke skoon, maak leeg waar nodig, stof af. Ek sorteer ook al my baie skryfwerk wat oral op rakke ingepak is. Ek maak plek in die voorste kas vir wanneer die kinders kom kuier.

Dis heerlik, want so saam met die uitsoek en herrangskik van al hierdie bladsye en bladsye skryfwerk: rubrieke, gedigte, verse, rympies en wat nog, kom ek op ou vergete en mooi goed af.

Ek het nie 'n idee wie hierdie verse geskryf het nie, daar is geen naam by nie, maar ek deel dit graag:

Waarom is die reënboog krom?

 

Die pers van blomviooltjies,

die rooi op my ma se wang,

die groen van eikeblare

en die geel uit die son gevang

 

die blousel in die pou se stertveer,

die oranje van die oop gousblom,

die ligblou teen die berg met dagbreek,

hulle buig die reënboog krom.  

 

 

Oggendete

 

Die son kom vroe-vroe kuier,

hy kruip al nader aan ons huis.

Sy eerste warm strale skyn

tot in ons wit kombuis.

 

Die son klim in my papbord,

hy kom oor my melkglas loer,

'n sonstraal streep die tafel,

dan val hy op die vloer.

 

Herfs

 

Herfs is 'n papawer,

herfs is 'n oranje blaar,

herfs word 'n vuurvlam,

dan is winter daar.

  





Ou goed is hougoed.

In my huis is daar heelwat oudhede. Ja, ek is een van hulle! Wonder ek so by myself wie van my kinders sal dit eendag wil hê en wat hulle daarmee gaan doen. Wonder maar net.....

 

 

Hierdie skildery is jare der jare gelede deur my Oom Koos Grobler geskilder. My Pa se broer. Die raam is nog die oorspronklike. Dit bly mooi vir my.

 

En dit is hoe ons skoolskrifte gelyk het! Hoeveel bladsye het ek nie vol geskryf met pen en ink nie....en soms het daar 'n inkkol geval en 'n lelike kladmerk gemaak tot my groot ontsteltenis.

Transvaalse Onderwysdepartement en Standerd. Nogal. Woorde wat stil heengegaan het.

 

Die swart blikkie was my Oupa aan my Ma se kant s'n. Nou antiek. Die gele het ek by iemand present gekry net omdat ek van blikkies hou. Die pen vertel sy eie storie van lank, lank gelede.

 

Hierdie is maar net twee van my mees geliefde storieboeke uit my kindertyd. My Ouma Miemie het "Die tweeling trek saam" vir my gegee toe ek tien of elf geword het. "Abdoltjie" van Alba Bouwer het ek gaar gelees!
Vir my het die onbekende woorde soos "kofia, booia en danepitjies" soveel bekoring ingehou. En ek kon my so inleef in Abdoltjie se omswerwinge saam met sy Bellabok.

 

'n Skoolbank soos ons dit geken het, gekoop by 'n vriendin van my jare terug, omdat dit beter in my huis pas as in hare! Ek onthou so goed hoe die seun wat agter jou gesit het, jou of jou maat se vlegsel se punt in die inkpot gedruk het.... met minder gawe gevolge!

Die trommel onder die bank was Manlief s'n. Geskik vir baie dinge.

En die boeksak langsaan gebruik ek steeds as ek VLU-vergaderings toe gaan. Die leer ruik so lekker.

 

Onthou jy nog die ou telefoon wat met 'n slinger gedraai het? Op die plaas waar ons gewoon het, was ons nommer: 1402. Net dit.

 'n Haarknipper is tuis gebruik om seuns se hare kort en netjies te hou.

Wit enamel bekertjies, 'n koper asbak en 'n mandjie vir wol of gare. Soos Ouma sou sê.

 

 

'n Man wat pyp rook....daar is mos maar net "iets" aan so 'n man. Sy oë is vol stories.

Die ou kamera se naam is Kodak. En sy kiekies was wit-en-swart. Miskien het my liefde vir foto's juis by so 'n kamera begin.

Waar kom hierdie bokkie sonder horings vandaan? Dit was in my Ma se huis sedert my kleinkinderdae. Die hout steeds lieflik, sodat mens voel om met jou vingers daaroor te streel. Ek dink my seun sal dit dalk graag wil hê, net om sy Ouma te onthou.

 

 

My kinders se skoeisels. Toe hulle nog kinders was.

Ou glasbottels en 'n lekker groot soplepel, 'n slaailepel en konfytlepeltjie. Uniek.

 

 

Hierdie haak het ek in Holland gaan haal. Dit het op die solder van 'n skoolgebou gelê en niemand wou dit hê nie. My ingevoerde haak is so, so handig!

 

Manlief se polisie-swaard. Elke kleinseun se droom!

'n Melkkan uit my oorlede Pa se tyd. Hoe onthou ek hom nie as hy soggens vir ons vars melk van die plot af bring nie, glimlaggend en lewensbly.

Ja, dis 'n skoenlees wat daar langsaan staan. 'n Gawe deurstopper nou.

 

Groot enamel skottels.  Allerlieflik.

 

 

'n Skaal, 'n melkemmertjie en 'n kurkprop. Goed, die laaste een is nie so oud nie.

 

Op 'n dag was ek lus om hierdie wit enamel bekers te skilder. Nou staan dit op my yskas en die skildery hang teen die kombuismuur. Sommer twee prentjies bymekaar.

Poskaarte uit toentertyd.

"Wat is 0 x 0?" het ons mekaar gevra toe ons kinders was.
"OXO!" was die antwoord.

 

 

Hout en klei. Lieflik vir my.

 

Foelievingers

As my kleinkinders oor 'n naweek kom kuier, wag daar altyd iets lekkers om te doen. Ons moet nog besluit wie geniet dit die meeste: Ouma of hulle!
Dis wat ons gedoen het: elkeen het 'n reghoekige stuk hardbord gehad. Ons het met koue lym (Ponal) patrone en prentjies  daarop geteken.

 

Ons het dit oornag laat staan sodat dit goed kon droog word. Ons het 'n stuk foelie wat groter is as die hardbord gesny. Toe het ons gom oor die hele oppervlak gesmeer.

 

 

                                                En dit vinnig met 'n kwassie oral ingeverf.

 

Daarna het ons die foelie mooi op die hardbord vasgeplak en met 'n stukkie watte al die blasies uitgevryf.

 

 

 Die foelie word toe aan die agterkant netjies omgevou.

 

 

 En toe begin die lekker! Ons gebruik vloeibare skoenpolitoer om bo-oor ons prentjie te smeer! Smeer mooi egalig.

 

 

 Jy kan ook met die agterkant van 'n dun kwassie strepe of patrone inteken as jy wil.

 

 

Hier is nog voorbeelde van ons foeliekuns. Die mooi hasie was 'n eerste probeerslag van Isabella wat nou in Gr.4 is. Ouma is sommer trots op haar!

 

 

 En hier is Reuben se maantuig en dinge! Pure seunskind.  

 

 

  En natuurlik sou ek mos maar 'n blommetjie wou teken! Hoe dan nou anders?

 

 

Op die end lyk dit na pewter. Met oefening behoort 'n mens baie mooi(er) kunswerke te kan skep wat dalk ook geraam kan word en iemand se hart bly kan maak. 'n Maklike en goedkoop aktiwiteit vir kinders en (ouer) mense!

 

 

 

Hier kan meer voorbeelde van hierdie interessante kuns gesien word:

Foil Drawings