Soos altyd voor Kersfees het die groot regpak my weer beetgekry. Ek skrop die spensrakke skoon, maak leeg waar nodig, stof af. Ek sorteer ook al my baie skryfwerk wat oral op rakke ingepak is. Ek maak plek in die voorste kas vir wanneer die kinders kom kuier.
Dis heerlik, want so saam met die uitsoek en herrangskik van al hierdie bladsye en bladsye skryfwerk: rubrieke, gedigte, verse, rympies en wat nog, kom ek op ou vergete en mooi goed af.
Ek het nie 'n idee wie hierdie verse geskryf het nie, daar is geen naam by nie, maar ek deel dit graag:
Waarom is die reënboog krom?
Die pers van blomviooltjies,
die rooi op my ma se wang,
die groen van eikeblare
en die geel uit die son gevang
die blousel in die pou se stertveer,
die oranje van die oop gousblom,
die ligblou teen die berg met dagbreek,
hulle buig die reënboog krom.
Oggendete
Die son kom vroe-vroe kuier,
hy kruip al nader aan ons huis.
Sy eerste warm strale skyn
tot in ons wit kombuis.
Die son klim in my papbord,
hy kom oor my melkglas loer,
'n sonstraal streep die tafel,
dan val hy op die vloer.
Herfs
Herfs is 'n papawer,
herfs is 'n oranje blaar,
herfs word 'n vuurvlam,
dan is winter daar.
