Herlewing

Hy het half-verlate in die tuin gestaan, in die grond geplant naby die voorste heiningmuur. Nie genoeg son gekry nie. Die koue winter was ook nie juis bevorderlik vir vooruitgang en groei nie. Blaarloos, mistroostig en halfdood (so het dit gelyk!) het hy daar gestaan en sukkel. Toe sien ek hom op 'n dag raak en ontferm my oor hom. Ek en ou Jacob verplant die broodboom. In 'n pot met heerlike komposgrond staan hy nou. Ons gee vir hom nuwe huisvesting, 'n plekkie in die son. Ek strooi 'n handvol  beenmeel in die pot. Sommer net vir die wis en die onwis. Dit neem lank voordat daar 'n beduidenis van 'n groenigheidjie te sien is. Op 'n dag is daar 'n vars, nuwe blaartjie! Ek jubel en juig! En toe begin ek foto's neem. Dis wonderlik om boek te hou van sy vordering. Hier is die bewyse: 

 Gister, 22 Januarie 2016, het ek dié foto hierbo geneem. Is die natuur nie net wonderlik nie. Weer eens het ek besef wat liefde en sorg kan doen. Ek sien uit daarna om die groeiproses daagliks dop te hou en te waardeer, die wonder van lewe te ervaar, die nuwe en vars blare aan te raak en ja, om met my eens-versukkelde broodboom heerlike lang gesprekke te voer oor die vreugdes en lewe in die tuin! 

Kleur in die tuin

O, die son skyn weer! Hoera, hoera! Vanjaar was ons betyds met die kraalmis-en komposmengsel, want net nà ons dit uitgestrooi het, val die lieflike reën! Ek raak sommer opgewonde as ek dink hoe mooi die tuin gaan word in die komende dae. Mag jou somerseisoen ook oorloop van helder kleure en vele vreugdes! 

Drie splinternuwe laventels en 'n klein kaktus met geel blomme het kom vastrapplek soek in ons erf. Die donker en ligpienk camelia japonicas blom en in die hoek onder die karee is daar 'n hele paar boslelies (clivias) te sien.

Ons eie groentetuin

Dis nog maar net die begin. Toe die huis agter ons verkoop word in Februarie, besef ek dat die agterste muur tussen die twee huise na regte moet skuif. Dis nou volgens munisipale afmetings. Jare gelede het ek en my sus in dié twee huise so langs mekaar gewoon en 'n deurloop tussen ons gehad, 'n klein hekkie en 'n buite-toilet wat ons bediendes gedeel het. 
Omdat ek daarvan hou dat dinge reg moet wees, laat bou ons 'n splinternuwe muur tussen ons en die nuwe eienaars van De la Reystraat 20. Nou kan ek eendag rustig heengaan en nie bekommerd wees dat my kinders probleme gaan hê met die erf se verdeling nie. 
Skielik is ons erf toe sommer 'n hele stuk groter. Die son skyn te heerlik in die hoek wat bygekom het. Vanjaar maak ek 'n groentetuin, dink ek toe dit nog in die middel van die winter en yskoud was. Ek wou dit nog altyd doen, maar die res van ons erf is baie skaduryk a.g.v. die groot bome. Bome waarvoor ek lief is. Vanselfsprekend sal ek hulle nooit afkap of uithaal nie. 

 Plantjies wat ek gekoop het. 

 Uie.

 Beet.

 Spinasie.

Kool. 

Laas week gaan koop ek by Voetpad Kwekery 'n paar groenteplantjies. En voel 'n opgewondenheid in my vingers kriewel. Toe Jacob Maandag kom, beduie ek hom mooi hoe om te maak.  

Nou moet die goeie son en reën en die baie liefde en sorg in ons hande net die ding doen! Die beddings het kompos gekry, boomwortels is uitgehaal, paadjies tussen-in is gemaak. Volgende week gaan ons boontjies, tamaties en aartappels ook nog plant. En wortelsaad saai. Daar is genoeg plek. Teen die agterste muur het ons peppadewsaad gesaai. Vanjaar sal ek versigtiger wees as ek dit oopsny om 'n sousie te maak. Laas jaar het my hande erg gebrand. 

Daar is niks so goed vir 'n mens se siel as om in die grond rond te vroetel nie. Om dan boonop beloon te word met gesonde, helende groente uit jou eie tuin, kan net 'n vreugde wees. (word vervolg)
Ns. Ons sal sien of dit nodig gaan wees om 'n heining om die tuin te sit wat die honde gaan keer. Miskien gedra hulle hulself mooi. 'n Skadunet is ook 'n oorweging, maar ek onthou my Pa se lieflike groentetuine het nooit skadunet gehad nie en daar was oorgenoeg om van te kies.  

Regpak en wegpak

Daar hang 'n vakansie-atmosfeer oor alles dié tyd van die jaar. So lekker. Alles en almal is so half "afgeskakel" en sommer ook vriendeliker en meer toeganklik.

Soos altyd voor Kersfees het die groot regpak my weer beetgekry. Ek skrop die spensrakke skoon, maak leeg waar nodig, stof af. Ek sorteer ook al my baie skryfwerk wat oral op rakke ingepak is. Ek maak plek in die voorste kas vir wanneer die kinders kom kuier.

Dis heerlik, want so saam met die uitsoek en herrangskik van al hierdie bladsye en bladsye skryfwerk: rubrieke, gedigte, verse, rympies en wat nog, kom ek op ou vergete en mooi goed af.

Ek het nie 'n idee wie hierdie verse geskryf het nie, daar is geen naam by nie, maar ek deel dit graag:

Waarom is die reënboog krom?

 

Die pers van blomviooltjies,

die rooi op my ma se wang,

die groen van eikeblare

en die geel uit die son gevang

 

die blousel in die pou se stertveer,

die oranje van die oop gousblom,

die ligblou teen die berg met dagbreek,

hulle buig die reënboog krom.  

 

 

Oggendete

 

Die son kom vroe-vroe kuier,

hy kruip al nader aan ons huis.

Sy eerste warm strale skyn

tot in ons wit kombuis.

 

Die son klim in my papbord,

hy kom oor my melkglas loer,

'n sonstraal streep die tafel,

dan val hy op die vloer.

 

Herfs

 

Herfs is 'n papawer,

herfs is 'n oranje blaar,

herfs word 'n vuurvlam,

dan is winter daar.