Reën maak mense bly!

Lanklaas het ek dié wonderlike geluid van sagte reën dwarsdeur die nag gehoor. Lanklaas. Dis seker daarom dat dit so héérlik was om weer 'n slag daarna te kon lê en luister soos toe ek 'n kind was. Lank en aanhoudend. Seëninge op seëninge. Dankiebly het ek vroegoggend gaan koffie maak, die vars geur van die nat grond en reëndruppels teen die ruite ingeasem. Later het ek gaan kyk, die reënmeter was propvol! My hart het gejuig. Die roostuin het hande geklap, die goudgeel magrietjies het gul geglimlag, die honde het rondgehol en stert geswaai. Die hele wêreld het sommer net mooier en beter gelyk. Dankie Here. U sorg vir ons. Dag nà dag nà dag.

 

Herlewing

Hy het half-verlate in die tuin gestaan, in die grond geplant naby die voorste heiningmuur. Nie genoeg son gekry nie. Die koue winter was ook nie juis bevorderlik vir vooruitgang en groei nie. Blaarloos, mistroostig en halfdood (so het dit gelyk!) het hy daar gestaan en sukkel. Toe sien ek hom op 'n dag raak en ontferm my oor hom. Ek en ou Jacob verplant die broodboom. In 'n pot met heerlike komposgrond staan hy nou. Ons gee vir hom nuwe huisvesting, 'n plekkie in die son. Ek strooi 'n handvol  beenmeel in die pot. Sommer net vir die wis en die onwis. Dit neem lank voordat daar 'n beduidenis van 'n groenigheidjie te sien is. Op 'n dag is daar 'n vars, nuwe blaartjie! Ek jubel en juig! En toe begin ek foto's neem. Dis wonderlik om boek te hou van sy vordering. Hier is die bewyse: 

 Gister, 22 Januarie 2016, het ek dié foto hierbo geneem. Is die natuur nie net wonderlik nie. Weer eens het ek besef wat liefde en sorg kan doen. Ek sien uit daarna om die groeiproses daagliks dop te hou en te waardeer, die wonder van lewe te ervaar, die nuwe en vars blare aan te raak en ja, om met my eens-versukkelde broodboom heerlike lang gesprekke te voer oor die vreugdes en lewe in die tuin!