Dis mos nou lekker!

Van l.n.r.: Isabella, Reuben, Joshua en Amy. Hier het hulle "skool gespeel" en die outydse skoolbank in die voorportaal is mos ideaal vir dié doel!

As my kleinmense kom kuier, dan maak ons tyd vir verf! En hulle wéét al! Skaars geland, dan sal Reuben vra: "Ouma, wanneer gaan ons ve..e..e..rf ?"
Ek geniet dit vreeslik om hulle dop te hou terwyl hulle besig is. Soms knip en plak ons, ander kere "skilder" ons, partymaal mors ons, baie kere gesels ons meer as wat ons enige-iets anders doen....maar in elke kuiertjie van kleinkinders hier by Krugerstraat is daar 'n gróót stuk genot van iets lekkers saamdoen.

'n Trein! Altyd 'n trein....dan is Reuben in die sewende hemel!



Joshua se mooiste bome

"Tjoeke tjoeke paf !" ry Reuben se trein oor vlaktes wit papier!

En partymaal droom ons drome en wens ons wense!

'n Lekker vet skapie! Isabella s'n!

Amy se boomskildery.....almal kan sien sy het dit so baie geniet!

Baie maal sit ons net sommer in die tuin en gesels of luister na die voëltjies....of speel wegkruipertjie!

Hagar, Oupa en Ouma se swart Labrador, is natuurlik altyd deel van die spelery! Kyk hoe lekker oopbek lag hy!

Vier hartkamers vol!

Amy en Joshua, sy in Gr. 6 en twaalf jaar oud. Hy in Gr. 2 en sewe jaar oud.

Isabella en Reuben. Sy in Graad 3 en 8 jaar oud. Hy in Gr. R en vyf jaar oud.

Vanoggend dink ek aan my vier kleinkinders, twee dogtertjies en twee seuntjies. Jy kan dit nie beter wil hê nie! Stilletjies word hulle groot. Ek sien hulle nie elke dag nie, maar ek bid vir hulle......elke dag.

Amy, die oudste van die vier, is al 'n regte grootnooi. Sy kry 'n beurt om een maal elke week 'n hele ete te maak in hul huis. En sy doen dit met groot opgewondenheid en blydskap. Sy hou baie daarvan! En as almal na ete hul lippe aflek en vra vir nog, is Oumasekind in die sewende hemel.

Joshua is 'n regte seunskind, lief vir balskop en karretjies en Ouma se beskuitblik. Op dié stadium ook baie hartseer om te moet ry as hulle 'n slag hier gekuier het. Kleinkinders is glo net lief vir 'n mens tot hulle tien jaar oud is, het 'n wyse ouma my eendag vertel. Ek glo dit nie.

Isabella is 'n patroon. Sy wil konserte hou en dans en sing. Dogtertjiegoed is mos lekker goed. Die haasbekkie het "grootmenstande" begin kry. As ons mekaar sien, is ons altwee so bly!

Reuben is die enetjie wat na "sy Ouma trek".  'n Foto van my waar ek in Gr. Een was, lyk baie na dié klein rakker. Vol lewe is hy. Die wêreld is 'n wonderlike plek en hy is daagliks op 'n vrolike ontdekkingsreis.

In my hart is daar vier kamers: elkeen van my kleinkinders beset 'n kamer.....vir altyd. So lank as wat ons spore mag trap op Moederaarde, so lank bly julle Ouma lief vir haar kleinkinders, een vir een en elkeen afsonderlik.



Mpho loop weg (slot)

Mpho sien 'n bos.

Hy wil slaap.

Hy gaan lê onder die bos.

Die kuiken is in sy sak.

Mpho kry koud.

Die kuiken piep hard.

Hy kry ook koud.

Mpho wil huis toe gaan.

Sy huis is ver.

Mpho huil.

Die kuiken piep.

Mpho streel die kuiken.

"Kom ons gaan huis toe," sê hy.

Die kuiken piep nie meer nie.

Pa en Ma is bly om Mpho te sien.

Die hen is ook bly om die kuiken te sien.

"Jy is myne!" sê Mpho vir die kuiken.

"Piep!" sê die kuiken.

Mpho lag.

Elizabeth Kendall ©

Hierdie Ouma speel karretjies.

Joshua

Reuben

In die voorste kamer op twee van die rakke staan dit uitgestal. Regte grênd karretjies van allerhande kleure en vorms: bloues, groenes, bloedrooies, geles, swartes ( hulle is nogal in die minderheid, snaaks genoeg) en selfs ‘n bruinetjie of twee.

Hierdie Ouma het ook kleinseuntjies: ‘n rooikop en ‘n witkop en ‘n valetjie. Die voorste kamer trek hulle soos ‘n magneet. Vanselfsprekend.

Reuben, die jongste, kon nog nie eers praat nie, toe het hy al goed geweet watter wonderlike bekoring daardie kamer inhou vir ‘n mannetjieskind. Dan het hy, sodra hy hier geland het, met die vingertjie soontoe beduie en het Ouma vir hom ‘n karretjie van sy keuse gaan afhaal om mee te speel.
Marco, ‘n bietjie ouer en baie bekkig, stap doelgerig op die kamer af en sê grootman: “Ek wil met daai een speel en daai een en daai een!”

Joshua, die oudste, vra met sy mooiste stem en op sy unieke manier: “Oumaaaa, kan ek met die karretjies speel?” En dan gaan kies hy wat hy wil. Hartjie in die wolke.

Aldrie weet dis Ouma se karretjies. Aldrie weet hierdie karretjies moet mooi opgepas word. Aldrie weet mens skop nie die karretjies agter elke Pick & Pay of speelgoedwinkel se rakke uit nie. Ouma het dié karretjies versamel. Dis duur karretjies. Mens moenie rof en wild en simpel met hulle speel nie, mens moet ook nie probeer om die hel uit hulle uit te ry nie. Dis soort van heilige karretjies. Net seuntjies wat baie spesiaal en baie ordentlik is, mag met hierdie karre speel. As Ouma jou met haar karretjies laat speel, moet jy weet jy is soort van in die hemel en Ouma het jou bitter lief. Liewer as haar karretjies.

"Collect the vehicles & celebrate the brands of yesteryear” staan op elke karretjie se bypassende boek geskryf. Dis “Days Gone By” se “Classic Trucks & Vans” van nommer een tot by nommer sewe-en-twintig. Ek het jare gelede elke maand een gekoop in die dae toe ek nog ‘n salaris verdien het. Sommer vir die lekker. Sommer oor dit mooi is. Dit bekoor my. Dit fassineer my. Dit vat my op ver paaie. Miskien omdat ek as kind ‘n Ouboet gehad het en saam met hom karretjies gespeel het. Miskien omdat ek steeds ‘n stukkie kind in my Oumalyf laat wegkruipertjie speel. Dis my karretjies.

Maandag ry Josh-hulle terug huistoe. Oupa gee hom ‘n present: ‘n Olifant van klip wat ons êrens tydens ‘n vakansie langs die pad gekoop het. Hy straal. Dis syne. Van Oupa af. Syne alleen. Hy voel so belangrik. Hy het tog ‘n swart klip-olifant wat in sy kamer in Lydenburg kan gaan staan waar al sy maatjies dit kan sien. Hy vryf liefderyk met sy vyfjaaroue hande oor die olifant se klipvel, bewonder sy wit tande, hol na sy ma toe om dit opgewonde vir haar te wys.

Ek dink en wonder. Wat kan ek vir Joshie gee, ek kan tog nie nou winkels toe jaag nie. Wat maak ek tog met al die karretjies in die voorste kamer?

 “Joshie, kom hier! “ Ek vertel hom dat hy nou slim en groot is, die oudste van al Ouma se seuntjies. Hy mag vandag een karretjie plus die bypassende boek  kies om saam te vat huistoe.

Joshua se gesiggie blom. Die wêreld word die mooiste plek. Buite koer drie duiwe gelyk. Sy oë vlieg van rak na rak. Links en regs, weer regs, weer links.Op en af. Heen en weer. “Daai een!” Hy kies ‘n swart Morris Van van “W & G Foyle booksellers”-faam. Ouma se kind gaan dalk eendag boeke skryf en verkoop, wie sal weet.
Sy oë blink. Sy beker loop oor en spoel in ‘n groot glimlag oor sy seuntjiegesig. Hy hol na sy ma toe: “Kyk Mamma, kyk wat gee Ouma vir my!”

My dag is gemaak. Ek wonder watter kleinseun kom kuier volgende keer. ‘n Mens kan tog nie “yesteryear”-karretjies eendag saamvat hemel toe nie.

Marco

Haasbek

Hier waar my voorste tandjies was

is nou 'n groot, oop plek

dit voel omtrent so wyd

soos Pa se motorhek!

Ek druk my tong daardeur

en wikkel ook my ore -

die meisies in ons klas sê:

"Hy is seker so gebore!"

Wat hulle nou nog gladnie weet

is dat ek oor 'n jaar of tien

die mooiste glimlag uit gaan pak -

dìt sal hul self nog sien!

Hul beentjies sal so bewe,

hul hartjies sal so klop...

en ek sal stilweg glimlag -

Ou Tandmuis is gefop!

Elizabeth Kendall ©

Slim kinders skryf sinne

Dit was in daardie jare die grootste bevrediging om so teen die einde van die tweede kwartaal te begin sien hoe die Graad Eens al ouliker word met sinne skryf. 

Dit was lekker om te weet  jy het dit vir hulle geleer! Aan die begin van die jaar kon hulle nog niks doen nie en kyk dan nou! Die humor wat daarmee saamgegaan het, was miskien die lekkerste deel. Hul spelling was gewoonlik baie foneties: 

Ons was Sansiti toe en my pa het gedobil

Ek eet apil koos konfyt op my broot

Toe daar honger sloot in die land was….

Dit was baj lekker by die see

Meneer Kreer is ons hoof

Ons skryv skriv

Ek gaan ‘n steviekaat kry vir djoedou

My juffrou draa boetse en sy jelp as ek ‘n vout maak

My pa maak kast hy dra swaar goet

My ma het spesiehaal hys toe gekom om iets op die tiewie te kyk

Ek eet graag soeper sie

My pa en ma pikly oor die bou ‘n ry aan ons stranthys

My ma word kwaad vir my pa as hy jultuit sport kyk

Mamma bêre haar lipstif en paravien in haar handsak

Ons bly in Jammelpak (Riamarpark)

Die pen is haarne, ek het nie sulke pen nie

Ek gaan ‘n in geneer word dan teekin ek vir die bouers plani

Ek wil in ‘n dibilverdieping huis bly met ‘n borilbat en ‘n waterbet

Elizabeth Kendall©

Boepenaalkie

Wil jy graag weet waar kom ek vandaan?

Diep onder uit die see

Of anderkant die maan…

Het ek gery op n groen seeperdjie se rug

of  aan sterretjies geswaai doer bo in die lug?

 Met klippies en skulpies op wit seesand gespeel

of ‘n stukkie geel kaas met Maanman gedeel?

 Met dolfyne op golwe se deinings gery

of teen die reënboog se kleur afgegly?

Ek is Boepenaalkie en ek kom by jou speel

om met jou my lekkerkry  versies te deel.

Kyk rondom jou…

 Kiepiekraai het ek die son sien uitloer

almal het skielik gespring en geroer

 Goggas en wurmpies het vir kossies geskarrel

wild het die windjie met blare gedwarrel

 Blommetjies bont in so baie kleure

almal is anders met die heerlikste geure

Vrolik het voëltjies hul liedjies gesing

en sag sagste donsies vir nessies gebring

 Ek is Boepenaalkie en my hartjie is bly

want met my versies gaan ons baie lekkerkry!

Sleepvoetjiemoeg…

 Die son gaan al slapies

dis die einde van die dag

ek val sleepvoetjiemoeg in boepenessie so sag

my hartjie is vol van die heeldag se mooi

huistoe gehuppel met sononderrooi

 reënwater wat in modderdammetjies blink

en swaeltjies wat vir oulaas rinkink

 met mammaduif se koer koer doek koer

het sekelmaantjie oor die rantjie geloer

Ek is Boepenaalkie ek wens ek kon sing

maar nou skryf ek versies wat glimlaggies bring!

 

Elizabeth Kendall en Antionette Frieda du Bruyn ©

A wish

May you have a jolly day:

A singing, dancing holiday!

Catch a sunbeam, catch a star..

You must skip and shout:

Hurrah!

May the birds then sing to you

peace and joy and lots of laughter -

days of spring forever after.

Philip de Vos

Mpho loop weg - Deel 2

Waar is Pa?

                    Hy spit.                    

 

Waar is Ma?

Sy kook kos.

Mpho loop.

Hy sien 'n hen.

Die hen sit op haar nes.

Dis hen is bly.

Die hen het kuikens.

Mpho tel die kuikens.

Daar is een, twee, drie, vier, vyf kuikens.

Mpho vat een kuiken.

Hy druk die kuiken in sy sak.

Nomsa lag.

Die kuiken piep.

Mpho loop.

Die kuiken is in sy sak.

Mpho praat met die kuiken.

Die kuiken piep in Mpho se sak.

Mpho loop en loop.

Hy loop weg.

Die kuiken piep nog.

Mpho sien 'n koei.

Die koei het 'n kalf.

Mpho loop verder.

Hy sien 'n perd.

Die perd het 'n vul.

Die hen het kuikens.

Die koei het 'n kalf.

Die perd het 'n vul.

Pa en Ma het kinders.

Mpho is Pa en Ma se kind.

Die kuiken is die hen se kind.

Mpho wil ook iets hê.

Mpho wil die kuiken hê.

Nou is die kuiken syne.

Mpho word moeg.

Die kuiken is nog in sy sak.

Die kuiken piep.

Elizabeth Kendall ©

(Word vervolg)

My baby sister

She is small

and I am tall

but the two of us

are having a ball!

We play our games,

we know our names

and when it's night

we sleep so tight.


Elizabeth Kendall ©

Die lewe

Gr.1:

Wat Juffrou sê is alles waar

en sy weet baie, dis nou klaar!

"eet jou groente en jou vleis.."

Ek eet my kos, ek sal haar wys!

Gr. 5:

My Juffrou dink sy kan ons leer

wat ek al weet, kan sy probeer!

Ons kou ons chappies ongemerk

en maak maar of ons kliphard werk..

Gr. 7:

My laaste jaar het aangebreek

met Meneer kan ons die draak nou steek!

Hy dink nog hy kan ons vertel

toe weet ons als, né my ou pêl?

Gr. 8:

Hoërskool toe moet ek nou gaan -

wie is daar wat my verstaan?

Ek haat die goor ou Algebra

en volg die nuutste modes gretig na...

Na Gr. 12:

My skooldae is nou tog verby

nou voel ek, o, so salig VRY

Ek's nou mos vreeslik slim en groot -

koop en smeer my eie brood!

Eerste x 'n ouer:

En eendag sit ek op my stoep...

was dit my Ma wat ek hoor roep?

Sleg geslaap verlede nag -

nat doeke lê: 'n hele VRAG!

Later:

En nou's my kinders ook al groot,

sit nie meer op Pa se skoot...

skool toe moet hul ook al gaan

en leer om vroeg-vroeg op te staan

Ouer in jare:

Stil-alleen hier sit ek nou:

peins en droom, lag in my mou -

die lewe is een lang, lang les:

doen jy maar elke dag jou

BES!

Elizabeth Kendall ©



Hasie wit

Hasie wit

doodstil in die gras gesit

rondgewip

en

weggehol

net 'n

bolletjie

spierwit

wol!

Elizabeth Kendall ©

Blou voël

Blouste blou voël op die tak

hoe weet jy as die son gaan sak,

hoe weet jy waar die winde waai

en of die hoenderhaan

weer vroegdag kraai?

Jy sit so lekker rustig daar

jou stertjie is 'n klawerblaar,

jou ogies sien so alles raak -

jy het my dag weer mooi gemaak!

Elizabeth Kendall ©

My hoendertjies



Op my plasie langs die dam

het hul weer nes gemaak -

twee hoendertjies, so bontgeveer,

het aan my hart kom raak...

hul pik en skrop die heeldag lank

hul maak my tog so bly -

want in hul nes, teen aand se kant,

sal ek drie eiers kry!

Elizabeth Kendall ©

Treinry

Silwerblink lê die spore

van my yslik' grote trein

en ek allenig is die drywer

al dink hul ek's nog klein

Ek trek die enjin volstoom oop

hoe vinnig kan my trein dan loop?

Die wiele dreun

ek hoor die fluit...

my pad loop teen die hoogste bulte uit

en af, af in 'n diepe kloof

wie my nie hoor nie, is mos doof

Dan maak ek nog 'n laaste draai

en kom eers tuis nà hanekraai!

Elizabeth Kendall ©

Mpho loop weg- Deel Een

Mpho loop weg.

Mpho sit.

Hy kyk na die deur.

Die deur is toe.

Mpho maak die deur oop.

Hy gaan uit.

Mpho speel buite.

Hy sien 'n bal.

Dis 'n rooi bal.

Die rooi bal lê op die gras.

Wie loop daar?

Dit is Nomsa.

Sy is 'n dogter.

Mpho en Nomsa speel

Hulle speel met die bal.

Leesboek- Elizabeth Kendall ©

(word vervolg)