Die kind in my!

Ek hou van speel! En ek is mal oor kleure. Dis die kind in my wat my hierdie blog laat begin het. Mag sy nooit oud word nie...daai kind! Dis sy wat my op haar smal skouertjies lag-lag deur die swarighede van die lewe dra, want sy sien net altyd die lekker en die mooi raak. Kyk nou net na hierdie moerbeiblaar...is dit nie 'n wonderlikmooie ding nie?

 

O ja, ek het in Picasa gespeel en dis hoekom die are op die blare (dit rym!) so lieflik lyk....dit het net daai ekstra bietjie oemf, stem jy saam?

 

Hier is nog 'n voorbeeld van my gespelery: HDR-ish noem mens dit glo....

 

 

(ag, nou kry ek nie dié foto groter gemaak op die liewe ou Blogger nie...ai tog!)

 

Om foto's te neem van alles om my wat lewe en bewe, is nog altyd een heerlikheid op aarde vir my. Een van die foto's waarop ek baie trots voel en amper ook half verbaas was dat dit so mooi uitgekom het, is die een van die tortelduif wat by die waterbak hier in ons voortuin sit en droom. Ek het niks aan dié foto verander nie. Dit was een van daardie wonderlike gelukskote!

 

 

 

Soms as ek die duiwe dophou, kom lê die woorde sommer vanself voor my op die papier:

 

My duiwe

 

By die waterbak hier in ons tuin

daal blou duiwe daagliks pofveer neer

 

Toontjies pienk en pragtig,

vredeversies in vlerke toegevou

 

sing hul sag hul weemoedwysies

vir my en ook vir jou

 

fladderveer en klouter

trap hul op die huis se dak

 

soms laat hul my toe om stil te kyk

hoe hul vlerksleep en kafoefel

 

sirkeldraai teen blou, blou lug -

skemeraand se tuiskom na 'n dag se vlug...

Elizabeth Kendall ©