Die verkluimde akkedis

Net hier voor my op die grond
het ek die liefste ding gekry-
stertjie rooi en verder bont,
en nie die minste bang vir my.

Kyk, ek neem hom in my hand.
“Foeitog, kleinding, wat is jy?”
Haai! hier-jy! Jou klein kalant!
Kyk nou hoe laat skrik jy my!"

 

(Ek het dié gediggie op Laerskool geleer en sou baie graag wil weet wie die digter is.)  

Teken 'n otjie

Maklik! Trek 'n sirkel....en nog een...en nog een, teken die ore, die stertjie, die pote....jy kan mos al 'n driehoek maak....teken sy oë, sy neusgate en moenie die glimlag vergeet nie!

Sien, dis maklik!

 

 

Probeer nou dié een....toe, jy kan!

 

 

En hier is Oupa Krulstert vir dié van julle wat niks skrik vir 'n pen of potlood nie....geniet dit!

 

 

Jare terug het my Graad Eens hierdie versie so mooi opgesê:

 

Otjie Potjie Vette Vark,
werk in die tuin met sy langsteel hark,
hy hark en hy hark tot die steeltjie breek
en vir Otjie Potjie "boems!" in sy magie steek.... 

 

 

My hoendertjie

My weglêhoendertjie

het 'n hoepelbeen.

Ek weet waar haar nes is,

net ek alleen.

 

Ek sorg vir haar soggens,

elke liewe dag.

Sy roep voor my deur

terwyl sy honger wag.

 

As sy later in die veld sit

en 'n eiertjie daar lê,

raai ek dis vir my

wat sy só dankie sê.