My weglêhoendertjie
het 'n hoepelbeen.
Ek weet waar haar nes is,
net ek alleen.
Ek sorg vir haar soggens,
elke liewe dag.
Sy roep voor my deur
terwyl sy honger wag.
As sy later in die veld sit
en 'n eiertjie daar lê,
raai ek dis vir my
wat sy só dankie sê.
