Ek en my voëltjies

 

 

 

My tuin het verander in 'n voëlparadys! Alles te danke aan 'n paar nuwe voël-lekkernye. Lemoenskille wat aan die kaal boomtakke opgehang word, is al ou nuus. Tog bly dit immer-gewild onder die geveerdes. My porseleinkoppie wat ek gereeld vol saad maak, is ook al lankal deel van die geveerde vriende se spens. Onlangs het ek eiehandig 'n draadhanger in 'n hartjie probeer omtower en lekker, vars appels daarin gedruk. Hoe bly was Tiptol nie oor dié sappige happie nie!

 

 

Die dennebol vol grondboontjiebotter en in saad gerol is baie aanloklik vir meer as net een soort voëltjie. Mossie kan nie genoeg kry van die lekkertes nie!

 

Dié outjie het ek nog nooit voorheen hier opgemerk nie, sy pienk lipstif pas pragtig by die blommetjies op die koppie!

 

'n Suikerbekkie kom sit vir twee sekondes en suig aan die lemoen!

 

 

 'n Jong kakelaar wat al hoe meer gereeld die "spens" kom besoek....ek kan my verkyk aan sy snaakse hop-bewegings van tak tot tak.

 

 

Muisvoël met sy wit en swart snawel is ook 'n baie gereelde besoeker.

 

Kraalogies is uiters woelig en om 'n ordentlike foto van hulle geneem te kry, vra heelwat geduld.

 

En om te dink daar was 'n tyd in my lewe wat ek nie eers geweet het watter voëls is nou eintlik saadvreters en watter is vrugtevreters nie....tog so lekker om nou tyd te kan hê vir die oënskynlik onbelangrike dinge en so baie elke dag te kan leer by Moeder Natuur.

Versies vol vreugdes

Geveerde vriende

Dis altyd so lekker om hulle dop te hou: duiwe, mossies, muisvoëls...hulle almal geniet die waterbak in die tuin. Die muisvoëls is taamlik baasspelerig en verjaag die glasogies of mossies as hulle ook 'n proeseltjie lemoen wil kom vat.

Muisvoëls is egter in talle opsigte enig in hul soort. Hul pote is baie veelsydig, met omswaaibare buitenste tone, sodat hulle met gemak op takke kan sit, onderstebo kan hang, teen boomstamme op en oor takke kan klouter, en op die grond kan loop. Hul vere wat meeste van die liggaam bedek, het kort penne met lang, sagte uitgroeisels, wat aan hulle 'n sagte tekstuur en pelsagtige voorkoms gee (dit lyk amper soos 'n muis se hare!) Die snawel, swart bo en wit onder,  is kort en stewig, met 'n geslote verhemelte, anders as dié van hul naaste verwante, en die kop het 'n kuif.

Kyk hoe lekker vreet hulle aan die lemoen, nes twee honger koshuisbrakkies wat Ma se koekblik oor 'n naweek nadertrek!

Muisvoëls is, ten spyte van hul vaal vere, baie opsigtelik vanweë hul kenmerkende gedrag. Hulle lyk soos muise waar hulle in bome rondkruip. Muisvoëls lê hul eiers in neste van takkies. 

Jy kan meer lees oor muisvoëls op hierdie blad: Muisvoëls 

Rustig sit die ou mossietjie en wag op die stomp, hy weet sy beurt sal netnou kom!

Tortelduif het sopas 'n heerlike paar slukkies water gedrink. Haar stertvere hang sommer nog in die bad.

Kom lees hier meer oor dié pragtige tortelduif

en sy groter maatjie, die kransduif

Beide van hulle is permanente inwoners hier by ons huis. Hulle gee kleur en klank aan ons lewe met hul "koer-koer" roep wat heeldag soos agtergrondmusiek in ons ore klink.



Wie weet waar Martie en Martin kuier?

Martie Muisvoël is vanoggend baie bly. Sy het sopas 'n wonderlike ontdekking gedoen. Tussen die kaal takke van haar geliefkoosde kuierboom naby die waterbak, lê daar 'n sappige stukkie appel en wag. Hoe heerlik! Sy is juis so honger. Gedurende die koue winter is kos maar skaars. Sy wil net begin kou aan die appel, toe gewaar sy uit die hoek van haar oog 'n grysvaal MUIS. Sy vlieg vinnig weg en gaan sit hartseer op 'n tak nie te ver van die appel af nie. Wat gaan nou gebeur?

Martin Muis laat nie op hom wag nie. Sy lang stertjie krul teen die droë takke af. Hy klou met sy klein pootjies styf vas aan die stuk saligheid wat hier voor hom lê.

"Knibbel, knibbel, knibbel, knibbel!" werk sy klein tandjies om die stukkies appel lekker fyn te kou.

"Is dit nou tog nie te heerlik nie! " fluister hy ingenome met homself. Dié winter is baie koud en kos is maar skaars.

Karel Kransduif en Letitia Lagduif sit en loer van die waterbak se kant af.
"Martin, skaam jou! Jy dink net aan jouself! Gaan jy nou die hele appel alleen opeet?" vra Karel met sy kwaai stem vir Martin Muis.

"Ag Karel, jy het nie 'n idee hoe vreeslik honger ek is nie!" sê Martin met 'n hartseer stemmetjie.

Van iewers vandaan hoor hy Martie se sagte gefluit. Hy besluit om maar grootharig te wees soos dit 'n goeie muis betaam. Martin wip ewe vriendelik weg van die sappige appel sodat Martie tog nou maar ook weer 'n happie kan vat.

"Ooo, dankie, dankie Martin, jy het die mooiste maniere! 'n Man wat vir 'n dame ook 'n kans gee om iets lekkers te geniet, is 'n man so na my hart. Ek weet dis seker maar omdat ons dalkies verlangs familie van mekaar is, né! " sê Martie so tussen die happies appel deur.

"Nou sien ek sommer kans vir hierdie wintersdag! " fluit Martie Muisvoël toe sy op die stomp gaan sit. Haar hartjie voel bly en gelukkig.  Toe Martin Muis sien Martie is nou meer as tevrede, gaan vat hy gou nog één laaste hap....net vir die lekker!

Foto's  en storie: Elizabeth Kendall ©