Brakenjan

Hy's slim. Hy's oulik. Hy kan "praat." Hy sê vir my wanneer hy in sy bedjie wil gaan lê, wanneer hy wil uitgaan, wanneer hy dors is, wanneer hy honger is. Ek verstaan sy taal.

 

 Hy hou van buite speel. Hy slaap lang stukke tussen-in. Dan groei hy. Hy eet sy blokkies stroopsoet elke dag. Hy speel lekker saam met ons yslike groot swart Labrador, Hagar.

 

 Hy is op die 10e Febuarie 2013 gebore. Hy is bruin. Sy ore is sag, sag, sag. Sy ogies blink. Sy naam is Brakenjan. Hy is my miniatuur worshondjie en ek is lief vir hom met my hele hart en nog 'n bietjie.

 

Hier is hy!

Reg vir die koue!



 

Sit en wag by die voordeur om uit te gaan...

 



 





Dis heerlik hier in droomland...

 

 

Lekker lui en rustig in die son...

 

 

Tande jeuk!

 

 

'n Heerlike lewe!

 

 

"My naam is Brakenjan!"

 

Ek dink nie meer aan hierdie hartseer dag nie, Brakenjan het my kom troos.

 

 

Ek onthou...

Ek was al lankal lus vir 'n kleinerige hondjie in die huis. Een om te vertroetel. Hagar is wonderlik, maar hy is groot en sterk en die waghond. En Hagar bly buite. Dis anders.

En toe kry ek een! 'n Worshondjie, opreg en agt weke oud met 'n sagte bruin velletjie en die mooiste ou ogies op aarde. Ek doop hom Tjoklit.

 

Dit reën en reën buite en ek maak vir hom 'n bedjie in 'n kartonboks, draai hom toe in my bruin winterserp. Siestog, hy is so klein. Isabella kuier by Ouma dié naweek en ons twee geniet die nuwe klein inwoner so !

 

 

Toe die son vir die eerste maal na 'n lang tyd weer skyn, gaan speel ons bietjie buite!

 

 

Is dit nie salig nie...die plaveisel is heerlik warm en die herfsblare warrel rond...hy strek sy klein lyfie heerlik uit en geniet elke sonstraal terdeë.

 

 

Hagar hou alles fyn dop, die liefde en geduld vanself. Ook hy geniet die louwarm sonstrale van hierdie laatherfsdag. 

 

Maandagoggend ry ek om 'n ordentlike bedjie en kombers vir my Tjoklit te gaan koop. By die Koöperasie kry ek die perfekte een. Hy ry natuurlik saam... hoe dan nou anders? By die Troeteldierwinkel koop ek vir hom 'n rooi-en-blou truitjie, die kleinste een wat daar is. Sy ou velletjie is so dun en die winter lê voor. Hy lyk te oulik daarmee!

 

 

 

Ns. Ek het hierdie blog-inskrywing gedoen voordat die ongeluk gebeur het. Lees op Speel-Speel:

 My hondjie



 

Ek sal hom nooit vergeet nie.