27/09/2012

Die verkluimde akkedis

Net hier voor my op die grond
het ek die liefste ding gekry-
stertjie rooi en verder bont,
en nie die minste bang vir my.


Kyk, ek neem hom in my hand.
“Foeitog, kleinding, wat is jy?”
Haai! hier-jy! Jou klein kalant!
Kyk nou hoe laat skrik jy my!"
 
(Ek het dié gediggie op Laerskool geleer en sou baie graag wil weet wie die digter is.)  

26/09/2012

Teken 'n otjie

Maklik! Trek 'n sirkel....en nog een...en nog een, teken die ore, die stertjie, die pote....jy kan mos al 'n driehoek maak....teken sy oë, sy neusgate en moenie die glimlag vergeet nie!
Sien, dis maklik!
 
 
Probeer nou dié een....toe, jy kan!
 
 
En hier is Oupa Krulstert vir dié van julle wat niks skrik vir 'n pen of potlood nie....geniet dit!
 
 
Jare terug het my Graad Eens hierdie versie so mooi opgesê:
 
Otjie Potjie Vette Vark,
werk in die tuin met sy langsteel hark,
hy hark en hy hark tot die steeltjie breek
en vir Otjie Potjie "boems!" in sy magie steek.... 
 
 

06/09/2012

My hoendertjie

My weglêhoendertjie
het 'n hoepelbeen.
Ek weet waar haar nes is,
net ek alleen.
 
Ek sorg vir haar soggens,
elke liewe dag.
Sy roep voor my deur
terwyl sy honger wag.
 
As sy later in die veld sit
en 'n eiertjie daar lê,
raai ek dis vir my
wat sy só dankie sê.
 
 

11/08/2012

As Kerneels Kwêvoël kom kuier....


Dis 'n heerlike sonskyndag in die hartjie van die winter. Kerneels Kwêvoël sit op die voëlbad in die tuin. Die water lyk tog so aanloklik!


Heerlik! Hy spat en plons en gaan tekere!


Dan druk hy sommer sy hele ou grys gesiggie binne-in die bad. Die druppels spat oor die rand van die waterbak. Dis wonderlik!

Bertus Bontrugwewer hou vir Kerneels dop en dink by homself: "Ai, dié Kerneels is darem maar 'n spektakel.....kyk tog net hoe lyk hy nou! "


Kerneels kerjakker en rinkink, hy steur hom nie in die minste aan wat ander voëls van hom mag dink nie. Hy wéét wat lekker is in die lewe!

Na 'n heerlike lang bad, besluit hy om maar weer regop te kom. Hy skud die water van sy grys vere af. Nou voel hy sommer vars en vrolik vir die res van hierdie dag!



Karel Kransduif kom sit naby aan Kerneels. "Dis 'n lekker dag vandag né Kerneels?" koer hy goedhartig en vriendelik. "Kwêêê! " fluit Kerneels, "dis nes jy daar sêêê! "
Na 'n kort rukkie uit die water en stil sit in die son, lê Kerneels se vere weer alles ewe netjies en op hul plek. Hy sit windmakerig en rondkyk oor die tuin.


Tina Tortelduif land sagveer naby Kerneels neer. "Koerrrr Kerrrrrneels, jy lyk darem maar altevol prrrrragtig vanmôrrrrrrre..." sê sy sag met haar mooi musikale stem. "As jy net nie so lawaaierig was nie, het ek sommer nou dadelik vir jou ogies gemaak!"

Barend Bontrugwewer, Bertus se neef, wat daar naby sit, hoor wat Tina vir Kerneels koer. "Lawaaierig? Nee wat, Kerneels is nie juis lawaaierig nie....het jy al vir Hercules Hadeda gehoor?" vra hy ewe grootmeneer vir Tina. Net toe kyk hulle op en sien daar heelbo in die denneboom sit ou Hercules.


"Haaadeeedaaaa!" roep hy hard uit. "Van al die voëls wat hier by Krugerstraat kom kuier, is my stem die duidelikste," sê hy trots.

So het elkeen van ons ook iets kenmerkends en uniek wat ons maak wie ons is.
Is die lewe nie wonderlik nie?  










03/08/2012

Die verhaal van Hercules Hadeda.

Dit was 'n doodgewone dag. Dit was winter en 'n skraal windjie het om die huis se hoeke gehuil. Hercules Hadeda het rustig deur die tuin gedwaal. Hy was langs die kareeboom op soek na 'n lekker vet erdwurm, sprinkaan of akkedissie om te eet vir ontbyt.


Met sy lang, swarterige, krom snawel waarvan die boonste deel pienk geverf is, was dit maklik om erdwums uit die sagte grond onder die blare uit te lig. Hy het hulle gulsig verorber. Gou was hy versadig.


Dit was lekker om hier tussen die klimopranke in die wintersonnetjie te loop en vroetel.


Skielik het Hercules Hadeda vreeslik alleen begin voel. Hy het grootoog oral om hom heen gekyk, maar niemand in die tuin gewaar met wie hy 'n geselsie kon aanknoop nie.


Hy vlieg toe maar met 'n yslike vlerkgeklap op en gaan sit bo-op die huis se dak en roep hard:
"Haaaa dieeee daaa!" Miskien hoor iemand hom....


Karel Kransduif het sagveer agter Hercules kom sit. "Hoekom raas jy so Hercules?" vra hy rustig en knip-knip sy blink ogies.


"Ek raas, want niemand wil met my gesels nie! Ek dwaal al heeloggend stoksielalleen hier deur die tuin. Waar is julle almal vanoggend of is dit die koue wat julle pla? " vra Hercules opgewonde. Toe kyk hy om......


"Haaaaa! Daar kom darem nog geselskap aangevlieg!" sê Hercules bly.


Dit is Karel se vroutjie Katrina. Saam sit hulle drie op die huis se dak en wonder wat hulle alles vandag gaan doen. Hercules stel voor hulle moet 'n draai oor die dorp gaan vlieg en kyk of hulle nie vir hom ook iewers 'n vrou en 'n maat kan kry nie. Karel en Katrina lyk so gelukkig saam! Hy is sommer jaloers.....

Nog voordat hulle kon wegvlieg, sien aldrie skielik 'n vreemde hadida aan die anderkant van die dak sommer so op haar eie rondtrap. Sy lyk baie eensaam. Hercules besluit om te gaan kennis maak. Dis dalk net die maat na wie hy al hoe lank soek! Nou moet hy net genoeg moed bymekaar skraap. Hoe benader 'n man nou so 'n mooie meisie, wonder hy.


Hy krap sy kop en dink diep.


Skielik wéét hy! Hy maak keel skoon en roep op sy hardste sy oerbekende roep. Sy moet hom hoor, sy sal omkyk en by hom kom aansluit om sy maat te word. Hy hoop so! As sy gaan "Jaaaaa! " sê, lê daar werk voor, want dit sal sy taak wees om vir hulle 'n nes van stokke en gras te maak.  

Hannetjie Hadeda kyk skamerig om. Dis al amper die einde van die winter en tyd om nes te maak en eiers te lê. Sy wil so graag kuikentjies hê.  As sy gelukkig is, behoort sy teen Oktober 'n Mamma Hadeda te wees!



Sy kom staan met haar metaalblink vere baie naby aan Hercules. Hy bewonder die pers en groen kleure in haar vere, haar mooi, kort beentjies en die pienk lipstif op haar snawel.

 


"Dis nou of nooit!" dink Hercules en van pure verbouereerdheid krap hy maar weer aan homself.


Toe vra hy die groot vraag. Hannetjie Hadeda huiwer vir nie een oomblik nie en sê met 'n baie duidelike stem: "Haaaaa dieeeeee daaaa, ek sê jaaaaaaaa! "


Hercules en Hannetjie het  gelukkig saam gelewe en na drie maande was daar vier klein hadedas in hulle nes. Al vier het op 'n veer nes hul ouers gelyk!



Toe hulle groter word het hulle oral rondgevlieg want die wye wêreld was hul woning.


Elizabeth Kendall ©




26/07/2012

Geveerde vriende

Dis altyd so lekker om hulle dop te hou: duiwe, mossies, muisvoëls...hulle almal geniet die waterbak in die tuin. Die muisvoëls is taamlik baasspelerig en verjaag die glasogies of mossies as hulle ook 'n proeseltjie lemoen wil kom vat.


Muisvoëls is egter in talle opsigte enig in hul soort. Hul pote is baie veelsydig, met omswaaibare buitenste tone, sodat hulle met gemak op takke kan sit, onderstebo kan hang, teen boomstamme op en oor takke kan klouter, en op die grond kan loop. Hul vere wat meeste van die liggaam bedek, het kort penne met lang, sagte uitgroeisels, wat aan hulle 'n sagte tekstuur en pelsagtige voorkoms gee (dit lyk amper soos 'n muis se hare!) Die snawel, swart bo en wit onder,  is kort en stewig, met 'n geslote verhemelte, anders as dié van hul naaste verwante, en die kop het 'n kuif.

Kyk hoe lekker vreet hulle aan die lemoen, nes twee honger koshuisbrakkies wat Ma se koekblik oor 'n naweek nadertrek!



Muisvoëls is, ten spyte van hul vaal vere, baie opsigtelik vanweë hul kenmerkende gedrag. Hulle lyk soos muise waar hulle in bome rondkruip. Muisvoëls lê hul eiers in neste van takkies. 

Jy kan meer lees oor muisvoëls op hierdie blad: Muisvoëls 


Rustig sit die ou mossietjie en wag op die stomp, hy weet sy beurt sal netnou kom!


Tortelduif het sopas 'n heerlike paar slukkies water gedrink. Haar stertvere hang sommer nog in die bad.
Kom lees hier meer oor dié pragtige tortelduif


en sy groter maatjie, die kransduif

Beide van hulle is permanente inwoners hier by ons huis. Hulle gee kleur en klank aan ons lewe met hul "koer-koer" roep wat heeldag soos agtergrondmusiek in ons ore klink.





08/07/2012

Winter

My tone tien is ys-verkluim
so ook my vingers en my duim
ek dra my wolpantoffels nou:
dit sal die koue buite hou!

My serp is warm om my nek
my hande ook met wol bedek
Ek blaas 'n asem yskoud-stoom
terwyl ek oor die somer droom!


Elizabeth Kendall ©

Sondagmôre

Die oggendson
skyn deur my venster
en gooi 'n ligstreep
op my kas.
My kat spring op die vensterbank
en groei mooi in die prentjie vas!